Een klein jaar geleden begon Marijke de Hoog (53) als toezichthouder Milieu bij de Omgevingsdienst Groningen. “Ik heb het ongelooflijk naar mijn zin. Mijn collega’s zijn leuk én behulpzaam. Dat is de hele werksfeer hier: we doen het sámen. Het mooie is dat ik met het volgen van een opleiding en het opdoen van praktijkervaring nu al doorgroei naar mijn volgende functie. Ik word agrarisch specialist.”

Onverwachte carrièremove
Marijke vertelt dat die rol haar goed past. Ze heeft namelijk 35 jaar in de agrarische sector gewerkt. “Eerlijk is eerlijk, ik had nooit gedacht dat ik bij de overheid aan de slag zou gaan. Dat werd anders toen een huidige collega enthousiast over haar werk vertelde. Ik kende haar vanuit mijn functie als bedrijfsleider bij een groot veehouderijbedrijf. Zij gaf aan dat ik met mijn achtergrond goed paste bij de omgevingsdienst. Dat bleef door mijn hoofd spoken. Toen ik mij verdiepte in de omgevingsdienst en begreep dat ik agrarisch specialist kon worden, werd ik enthousiast. Agrariërs hebben te maken met veel wet- en regelgeving. Vanuit deze rol kan ik ze ondersteunen. Ik spreek hun taal. Ik weet waar ze mee te maken hebben en wat voor hen belangrijk is. Daardoor kan ik hen gericht advies geven en het hopelijk wat eenvoudiger maken. Tegelijkertijd wil ik op deze manier bijdragen aan een positiever imago van de agrarische sector.”

Fijn om mee te denken
Als toezichthouder bezocht Marijke het afgelopen jaar vele bedrijven, waaronder zo’n twintig agrarische bedrijven. “Ik ben verantwoordelijk voor het doen van de milieucontroles. Ik bereid deze bezoeken voor, regel de afspraken, ga langs en werk mijn bevindingen uit. Als alles goed is, krijgt de bedrijfseigenaar een akkoordbrief. Zijn er zaken die anders moeten, dan krijgen ze een hercontrole. Ik heb nog niet meegemaakt dat een bedrijf niet door de milieucontrole kwam.”

Tot mijn pensioen en verder
“Het mooie van mijn werk is dat ik overal kom en mag rondkijken. Soms zijn mensen boos, maar ik kom altijd tot een gesprek. Dat komt doordat ik praktisch ben. Laatst stonden er ergens accu’s op de grond. Die moeten in een bak, vanwege het zuur. Dan regelen we met elkaar een lege bak en lossen we het direct op. Ik ga niet eerst foto’s en een aantekening maken dat het niet goed is. Mensen vinden dat prettig. Ze zien dat je meedenkt en dat je luistert. Daardoor ben ik echt van betekenis. Straks kom ik als agrarisch specialist alleen nog bij veehouderijbedrijven. Daar ligt echt mijn hart. Mijn pensioen ga ik hier zeker halen. En daarna? Dan blijf ik hier ook graag werken!”